خمیرکاغذ شیمیایی مکانیکی (CMP) رنگ بری نشده، دارای بازده خمیرسازی 85% و تولید شده از گونه های ممرز، راش و صنوبر به ترتیب با نسبت 3، 1 و 1، برای رنگ بری با پراکسید مورد استفاده قرار گرفت. برای رنگ بری خمیرکاغذ از دو سامانه پراکسید قلیایی (رنگ بری متداول) و پراکسید فعال شده توسط ماده فعال ساز TAED، استفاده شد. تیمارهای مورد استفاده برای رنگ بری شامل درصدهای مختلف پراکسید هیدروژن و سود سوزآور بود. ویژگی های مورد ارزیابی در این تحقیق، میزان کاربری پراکسید هیدروژن، بازده رنگ بری، گزینندگی فرایند، روشنی خمیرکاغذ رنگ بری شده و میزان بار آلودگی (COD) پسآب تولید شده از رنگ بری بود. نتایج به دست آمده نشان داد که در هر دو سامانه رنگ بری، با افزایش کاربری مواد شیمیایی رنگ زدا، میزان روشنی افزایش می یابد، اما روند این افزایش دارای سیر کاهشی بود. با افزایش کاربری مواد شیمیایی رنگ زدا، بازده رنگ بری کاهش یافته اما میزان پراکسید باقی مانده افزایش می یابد. مقایسه فرایند پراکسید فعال شده با فرایند متداول نشان داد که، کارایی رنگ بری پراکسید فعال شده کمتر بود و میزان بهبود روشنی خمیرکاغذ نسبت به فرایند رنگ بری پراکسید قلیایی افت پیدا کرد. اما میزان بازده و همچنین بار آلودگی پسآب در سامانه رنگ بری پراکسید فعال شده کمتر بود.

گسترش سطح زیرکشت گیاه روغنی کلزا در کشور و تولید حجم بسیار زیادی از پسماندهای ساقه، کاربرد مناسب این پسماندها را ضروری کرده است. بدین منظور بررسی ویژگی های خمیر مکانیکی پروکسید قلیایی (APMP) از این ماده انجام گرفته است. فرآوری شیمیایی خرده های ساقه کلزا با اعمال سه میزان هیدروکسید سدیم (2، 3 و %4) چهار میزان پروکسید هیدروژن (3، 4، 5 و %6) در زمان ثابت 35 دقیقه و دمای 75 درجه سلسیوس،DTPA %0.5  و%3  سیلیکات سدیم انجام گرفته و پس از جداسازی الیاف، بازده کل خمیر کاغذ APMP در محدوده61.24 -%69.56 تعیین شده است. با توجه به اینکه تاثیر میزان های مختلف هیدروکسید سدیم و پروکسید هیدروژن بر بازده کل معنی دار نبوده است، خمیر کاغذهای تهیه شده با %3 هیدروکسید سدیم و 3 تا %6 پروکسید هیدروژن برای ساخت کاغذ دست ساز گزینش شده اند. خمیر کاغذها تا درجه روانی حدود 400 میلی لیتر استاندارد کانادائی پالایش شده و سپس کاغذهای دست ساز با جرم پایه 60g/m2 ساخته شده است. مقاومت در برابر پاره شدن و مقاومت در برابر کشش خمیر کاغذها به ترتیب 4.48-6.02mN.m2/g و 12.53-22.71N.m/g اندازه گیری شده است. تاثیر میزان پروکسید هیدروژن بر ویژگی های مقاومتی معنی دار بوده است. ویژگی های نوری خمیر کاغذهای گزینش شده شامل روشنی، ماتی، زردی و مولفه های رنگ b*, a*, L* به ترتیب بین %68.94-66.1، %87.20-89.55، 17.65-14.53، 90.045-90.01، -1.02 تا -1.34 و 9.68-8.00 تعیین شده است که تاثیر میزان پروکسید هیدروژن بر ویژگی های نوری معنی دار بوده است. نتایج نشان می دهند که با بهره گیری از پسماندهای کلزا می توان خمیر کاغذ روزنامه تولید کرد.

آماده سازی و پیش فرآوری ماده اولیه، بر زمان تولید خمیرکاغذ و رنگ بری آن اثر می گذارد. درصدخشکی نیز ازجمله شرایطی است که واکنش رنگ بری را تحت تاثیر قرار می دهد. به منظور تهیه خمیرکاغذها ابتدا باگاس با آب جوش، با سود سوزآور یک درصد و نیز با سود سوزآور یک درصد همراه با یک درصد پراکسید هیدروژن به طور مجزا، در شرایط ثابت نسبت مایع خمیرسازی به ماده اولیه 10 به 1، زمان 30 دقیقه و درجه حرارت 70oC پیش فرآوری شده و بعد تحت تاثیر تیمار اصلی پراکسید قلیایی قرار گرفت. مدت زمان تیمار اصلی به نحوی تعیین گردید که حداقل 5 درصد از پراکسید مصرفی اولیه در پایان پخت باقی بماند. ویژگی های کاغذ های دست ساز بر اساس آیین نامه های استاندارد TAPAPI اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مدت زمان تیمار اصلی برای درصد خشکی های 10، 15 و 20 به ترتیب 50، 30 و 10 دقیقه برای باگاس پیش فرآوری شده با آب جوش و 290، 230 و 170 دقیقه برای باگاس پیش فرآوری شده با سود سوزآور یک درصد همراه با یک درصد پراکسید هیدروژن تعیین شد. البته بیشترین مقادیر درجه روشنی کاغذ از باگاس پیش فرآوری شده با آب جوش در درصدخشکی 20 حاصل شد.

در این پژوهش از خمیر مرکب زدایی شده کاغذهای باطله اداری تولیدی شرکت کاغذسازی لطیف به عنوان جایگزین بخشی از خمیر الیاف بلند وارداتی همراه با خمیر APMP سپیدار تولیدی صنایع کاغذ مراغه استفاده شد. هر دو خمیر کاغذ APMP و الیاف بلند تا رسیدن به درجه روانی حدود CSF250 پالایش شده و سپس در ترکیب با خمیر مرکب زدایی شده با نسبت های صفر (نمونه شاهد)، 5، 10، 15، 20 و 25 درصد کاغذ دست ساز تهیه گردید. نمونه شاهد حاوی 30 درصد خمیر الیاف بلند و 70 درصد خمیر APMP سپیدار بوده است. ویژگی های مکانیکی و نوری کاغذهای ساخته شده شامل مقاومت به کشش، مقاومت به پاره شدن، مقاومت به ترکیدن، درجه روشنی و ماتی بر اساس استانداردهای مربوط به تاپی اندازه گیری شدند. نتایج اندازه گیری ها توسط آزمون تجزیه واریانس مقایسه شده و برای تعیین بهترین تیمار آزمایشی از روش امتیازدهی بر اساس محاسبه معادله نرمال سازی استفاده شد. نتایج به دست آمده و محاسبه های انجام شده نشان داده است که می توان از مقدار 5 تا 15 درصد خمیر مرکب زدایی شده کاغذهای باطله اداری در ترکیب با 15 تا 25 درصد خمیر الیاف بلند وارداتی و 70 درصد خمیرAPMP سپیدار استفاده نموده و کاغذی با خواص مکانیکی و نوری مطلوب به دست آورد.

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر استفاده از خمیرکاغذ مرکب زدایی شده مخلوط کاغذهای باطله اداری (MOW) بر ویژگی های خمیرکاغذ APMP ساقه پنبه انجام گرفت. به این منظور خمیرکاغذهای APMP با استفاده از عوامل کی لیت ساز نظیر سیلیکات سدیم و DTPA (نمونه شاهد) و بدون استفاده از این ترکیبات از خرده های ساقه پنبه بدون پوست در دو مرحله با نسبت مایع خمیرسازی به ماده اولیه 1: 6، زمان 20 دقیقه و درجه حرارت 70°C در مرحله اول، زمان 60 دقیقه و درجه حرارت 75°C در مرحله دوم تهیه شدند. علاوه بر این خمیر کاغذهای حاصل از مخلوط کاغذهای باطله اداری که با روش متداول شناورسازی مرکب زدایی شدند، تهیه شده و تا رسیدن به درجه روانی حدود 300 ml CSF پالایش شدند. از خمیرکاغذهای شاهد، بدون استفاده از عوامل کی لیت ساز، خمیرکاغذ مرکب زدایی شده مخلوط کاغذهای باطله اداری و همچنین اختلاط 10% و 20% آن با APMP شاهد کاغذهای دست ساز ساخته شد. ویژگی های فیزیکی و مکانیکی کاغذها بر اساس استانداردهای تاپی تعیین گردید. بیشترین مقادیر دانسیته، درجه روشنی و ویژگی های مقاومتی مربوط به خمیرکاغذ مرکب زدایی شدهMOW  و کمترین مقادیر مربوط به خمیرکاغذ APMP بدون عوامل کی لیت ساز بود و از بین کاغذهای اختلاطی نیز خمیرکاغذ  APMPحاوی 20% خمیر مرکب زدایی شده MOW بیشترین مقادیر دانسیته، درجه روشنی، شاخص مقاومت به ترکیدن و پاره شدن را داشت.

مطالع حاضر با هدف بررسی تاثیر پارامترهای فرایندی بر روی شفافیت و با زده خمیر مکانیکی پر اکسید قلیایی(APMP) جهت تولید خمیر بازده بالا و قابل مصرف برای ساخت کاغذ چاپ و تحریر از چوب سپیدار (POpulus alba) انجام گرفت. گونه مورد نظر از منطقه جنگلکاری شده صنوبر در طرح صنایع کاغذ مراغه نمونه برداری شد و با استفاده از خردکن صنعتی در خط تولید صنایع چوب و کاغذ مازندران به خرده چوب تبدیل شد. بر اساس نتایج آزمایش های اولیه، زمان تیمار 20 دقیقه برای پیش بخاردهی خرده چوب ها در مرحله اول آغشته سازی شیمیایی، زمان های تیمار حرارتی 90 و 105 دقیقه برای مرحله دوم آغشته سازی، سود سوز آور مصرفی در دو سطح 6 و 7 درصد با درصد بندی مصرف 50، 40 و 60 درصد از کل آن در مرحله اول، پراکسید هیدروژن مصرفی 5 درصد با درصد بندی مصرف 25 در صد بندی کل پر اکسید در مرحله اول، درصد خشکی 34- 32 درصد برای مرحله اول و 23 درصد از مرحله دوم آغشته سازی به عنوان پارامترهای مؤثر فرآیندی جهت دستیابی به خمیر کاغذ بازده بالا و با شفافیت حدود 80 در صد مورد بررسی قرار گرفت. در سطح مصرف سود 6 درصد و با استفاده از درصدبندی مصرف 60 درصد از از کل سود بازده آن حدود 88 درصد بوده است. در سطح مصرف سود 7 درصد و بت درصدبندی مشابه، در زمان تیمار 90 دقیقه شفافیت خمیر کاغذ 79.7 در صد و بازده آن 86.8 درصد و در زمان تیمار 105 دقیقه شفافیت 80.2 درصد و بازده 85.3 آغشته سازی، اگر چه خمیر کاغذ حاصله بازده بالاتری داشت ولی شفافیت آن پایین تر بوده است.

در این پژوهش تاثیر استفاده از مقادیر متفاوت پراکسید هیدروژن در سه سطح 3، 4 و 5 درصد و هیدروکسید سدیم در دو سطح 2 و 3 درصد بر روی رنگ بری خمیرکاغذ سودای پوست کنف بررسی شد. پوست کنف به روش سودا با 20 درصد قلیاییت، در 170 درجه سانتی گراد برای مدت 1 ساعت، به خمیر تبدیل شد. خمیر حاصل دارای بازده 55 درصد و عدد کاپای 12.5 بود. رنگ بری شامل دو مرحله بود: 1- مرحله کی لیت کردن 2- مرحله رنگ بری پراکسید قلیایی. نتایج نشان داد با افزایش مقدار مصرف پراکسید درجه روشنی خمیرکاغذ افزایش و عدد کاپای آن کاهش می یابد، همچنین داده ها نشان داد که افزایش درصد سود سوزآور تاثیری در درجه روشنی و عدد کاپای خمیرکاغذ نداشته است، اما بازده آن کاهش یافت. داده های مربوط به تیمار 3 درصد سود – 5 درصد پراکسید بدون مرحله کی لیت سازی، نشان داد که مرحله کی لیت سازی اولیه به طور قابل ملاحظه ای در درجه روشنی، عدد کاپا و بازده خمیر رنگ بری شده موثر است و این تیمار کمترین روشنی و بیشترین عدد کاپا و بازده را در بین همه تیمار ها دارا بود. در نهایت، تیمار 3 درصد سود – 5 درصد پراکسید همراه با مرحله کی لیت سازی اولیه دارای بیشترین روشنی (73 درصد) و کمترین بازده (92 درصد) بود و تیمار 2 درصد سود – 4 درصد پراکسید به همراه کی لیت سازی اولیه، با روشنی 70 درصد و بازده 95 درصد، از لحاظ بازده، روشنی و مصرف کمتر مواد شیمیایی رنگ بری، به عنوان تیمار برتر انتخاب شد.

هدف این پژوهش بررسی خواص نوری و مقاومتی خمیر کاغذ شیمیایی-مکانیکی (CMP) رنگبری شده با توالی یک و دو مرحله ای از پراکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم بوده است. همچنین بار اکسیژن خواهی شیمیایی و بیولوژیکی پساب حاصل از رنگ بری خمیر کاغذ CMP، مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور خمیر کاغذ CMP رنگ بری نشده مخلوط پهن برگان از کارخانه چوب و کاغذ مازندران تهیه گردید. سپس این خمیرها با توالی های یک و دو مرحله ای P (پراکسید هیدروژن)، H (هیپوکلریت سدیم)، PH (پراکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم) و HP (هیپوکلریت سدیم و پراکسید هیدروژن) رنگبری گردیدند. از خمیر کاغذهای رنگ بری شده، کاغذ دست ساز آزمایشگاهی با وزن پایه 60 گرم بر مترمربع تهیه و خواص نوری و مقاومتی آنها طبق آزمون های استاندارد TAPPI، میزان بار اکسیژن خواهی شیمیایی( (COD و بار اکسیژن خواهی بیولوژیکی (BOD) پساب رنگبری نیز با استفاده از استاندارد APHA (1998) اندازه گیری و مقایسه شدند. نتایج نشان داده است زمانی که پراکسید درمرحله ی آخر رنگبری بکار رود، ویژگی هایی از قبیل مقاومت در برابر پارگی، کشش و روشنی افزایش و زردی کاهش می یابد. به طورکلی، نقش توالی های رنگبری پراکسید هیدروژن (P) و رنگبری دو مرحله ای هیپوکلریت سدیم و پراکسید هیدروژن (HP) در رنگبری خمیرکاغذ CMP و بهبود روشنی و مقاومت های کاغذ حاصل، مؤثرتر از توالی یک مرحله ای هیپوکلریت سدیم (H)و خمیر رنگبری نشده کارخانه بوده است. همچنین، بیشترین و کمترین میزان بار آلودگی پساب (COD) به ترتیب مربوط به خمیر کاغذهای رنگبری شده با توالی هیپوکلریت سدیم (H) و PH (پراکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم) بودند. بیشترین بار BOD را نیز لیکور رنگبری با پراکسید هیدروژن (P) دارا بوده و کمترین مقدار را نیز، توالی رنگبری پراکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم (PH) داشته است.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر لیگنین زدایی قارچ رنگین کمان بر روی خمیر CMP انجام شد. در این تحقیق خمیر CMP کارخانه چوب و کاغذ مازندران جهت لیگنین زدایی انتخاب شد. تشک های گرد به ابعاد 7cm قطر و 1mm ضخامت از خمیر CMP تهیه و بوسیله عصاره مخمر با غلظت 1 گرم بر لیتر تقویت شدند. پس از استرلیزه کردن تشک های الیاف، بوسیله میسیلیوم قارچ تیمار شدند. مدت زمان تیمار با قارچ در چهار سطح 5، 10، 15 و 20 روز تحت شرایط 25oc  و رطوبت 40% در نظر گرفته شد. از بخشی از خمیر تیمار شده کاغذ استاندارد تهیه و خواص نوری و مکانیکی آن اندازه گیری گردید و از بخش دیگر خمیر در غلظت ثابت 10% ابتدا در دمای 70oc به مدت 80 دقیقه با 2% هیدروکسید سدیم مورد استخراج قلیایی قرار گرفت و سپس در دمای 50oc به مدت 1 ساعت با 4% پراکسید هیدورژن رنگ بریی شد و در نهایت از آنها کاغذ استاندارد تهیه و خواص نوری آنها اندازه گیری شد. نتایج این بررسی نشان می دهد که از بین تیمار زمان برای لیگنین زدایی، زمان بهینه 10 روز با کاهش 5.9% در مقدار لیگنین می باشد. مقاومت های مکانیکی نمونه های تیمار شده کمتر از نمونه های شاهد بودند ولی از نظر آماری معنی دار نشده اند. خواص نوری خمیرهای تیمار شده با قارچ ضعیف تر از نمونه های شاهد بودند ولی پس از اعمال مراحل استخراج قلیایی و رنگ بریی با پراکسید هیدروژن این خواص بهبود یافته و بهتر از نمونه های شاهد شدند.